Unë çdo natë të shohë në ëndërr
por sot ishte natë e veçant,
Më erdhe më përkëdhele
Më puthe,më the të kam xhan.
Ah sa shumë që u gëzova
kujtova se të kisha gjallë,
Menjëherë hapa sytë
Më pran meje nuk të pash
.
U ngrita avash-avash
ndoqa hijen tënde nga pas,
Të përcolla deri tek dera
S’të pash më unë e mjera .
U ktheva prap duke qar
lotët rridhnin pa pushim ,
Ç’qe për mua ky hidhërim
Më helmoj shpirtin tim .
Unë të mbaj nëpër portrete
Të mbaj dhe në shpirt me vete
Saher portretin tënd shikoj
E ledhatoj,bashkë me atë edhe lotojë.
