Sonte do doja ta hedh lapsin
Që në udhëkryqin e parë
Pastaj ta lë letrën
Skajshmërisht të vuaj për të
E floku të më zverdhet
Para agut e rrezes së parë
Ëndërra mbetet ëndërr
E tërë jeta një garë
Flokët vetëm ca m’u thinjën
E nuk u zverdhën dot
Arat u lëruan dhe pritën
Mbjelljen dje dhe sot
Pastaj lutjen e bëmë
Në gjuhën e shenjtë shqipe
Do korrim ate që mbjellim
Në tokën tonë plot hire.
