Tërë ditën po kërkoj brenda vetes,
emrin tënd legjendë.
E flas me zjarrin si me syzet,
e flas me gjethet si me flokët,
e flas me vetminë si me breshkën.
Puthma syrin, Nënë, të paça!
Se ajo që ishte, s’është,
se ajo që është, s’ishte!
Gjithmonë
ëndërroja se jam zgjuar.
Poezi nga Adem Gashi
