Disa i merr malli, të tjerë lajme presin,
të marrët tavolinat përmbysin nga inati,
është koha kur pasuria qesh mbi rrenoja,
mbi fije të perit qëndron i drithëruar fati.
Mbi rrënoja jep shpirtin e fundit njeriu,
nga ata që s’arrojnë kurrë avazin e vjetër,
kështu do të eci bota me rripat shtrënguar,
sa fillon një krizë, është bërë gati një tjetër.
Poezi nga Kastriot Malo
