TË PRES NËN LULE TË BARDHA …
Kuqëloj një gonxhe e dashuruar ,
nën degë të çelur , a mbi bozhur ,
nëse vjen dhe s’më gjen zgjuar ,
zgjomë me lule ,pa bërë zhurmë .
Nëse përngjaj Mona Lizë hëne ,
veç një petale vërmë mbi buzë ,
nëse derdh mbi të pjalm zemre,
më zgjoftë ëmbël e saja muzë .
Mblidh mbi mua lule të bardha ,
radhitur flladit nën qiellin blu ,
e arratisur në qofsha në ëndrra ,
kthem me një puthje mbi buzë .
Falmë dashuri dhe më duaj si grua
dhe pse dhimbje gjirit ,më ke lënë,
nën kumbull ,do të pres e përmalluar ,
TI LIND AGIMET ME VESË …
Ti grua thyen stuhi me buzëqeshje ,
zinxhirë këput edhe nën lëkurë ,
kur gjirit derdhen ngrica dhe reshje ,
kur shpirti skuqet e digjet furrë .
Prangosur kullës së dëshpërimit ,
me fijen zhugë të gënjeshtrës ,
lule lotuese ,vuan prej zhgënjimit ,
nën yje ku fle rrezja e shpresës .
Diellin kërkon , kudo që të jetë ,
se ai të jep jetë ,ty , engjëll grua ,
e sigurt të ecësh tokës së shkretë ,
edhe kur zemra ndihet vetmuar .
Jetën e universit mbanë ndër duar ,
ëndrrat vërtiten boshtit rreth teje ,
ishull’i lirisë vdes e ngjallet gazmuar ,
se ti shpesh u ngjan përrenjve .
Ti je rrëzëllitëse ,si yjet e qiellit ,
sytë e tu janë një ëndërr e bukur ,
nën hijen e qerpikut fle rrez’ e diellit ,
krahët e lodhur shtrin aty çdo flutur .
Se ti je magjike ,sot e përgjithmonë ,
je kaq e brishtë sa kërkon kujdes ,
fronin e botës askush s’ta merr dot ,
se ti lind agime mbëshjellë me vesë .
AH,KJO PUHIA JOTE !
Ah , ta dish sesi përtërihem ,unë virgjëresha ! …
Kur puhia jote , më e butë se çdo butësi ,
përzihet me shushurimën që del nga eshtra ,
që s’di ta fsheh zjarrminë e çastit idilik me ty .
Ajo është sa e dëlirtë dhe aq përkëdhelëse ,
sa kur futet te unë ,harron të marrë frymë ,
më përpin të tërën ,si të jem një pikël vese ,
ngulmon të më shtrydh shpirtin ,në çdo nyjë .
Dhe të dua të kthehem pas,ajo më zë pusi ,
kacavirret hireve e bëhet jehonë me gjëmim ,
fshehtësitë trupore ,shkallmon gjithë furi ,
pastaj tretet brenda meje ,deri në flijim .
Ah ,ta dish sesi përtërihem ,unë fatbardha ,
kur puhia jote më avullon palcën ,me zjarrmi ,
dhe më bën të përngjaj me lulet e gjalla ,
që pranverojnë blerimet e luadheve të mi .
