LETËR NËNËS
E dashur nënë ! – E ndjej që je mërzitur
Më thonë se, dhe përlotur rri tek dera
Ti mos u mërzit nëna ime
Do të vijë dhe per ne, e lule çelë pranvera !
Ti e vetme nuk je nëna ime
Se përlotur, shumë nëna presin ngahera
E di nënë, se për evladin e saj
Çdo nëne i dhemb, e therë zemra !
E di se vetmuar je nënë
Vetmuar si gjithë nënat e botës
Iku djemënia…., e gjitha nënë !
Ikën…! – Si satelitë që sillen, rreth e rrotull Tokës !
E dashur nënë ! – E ndjej mallin tënd
Ndjej dhe lotin duke kulluar
Prek mërzitjen që të bren përmbrenda
Ndjej që dhe kur Zoti fle, ti rri e zgjuar !
Nënë ti tek dera mos rri menduar
As dhe përlotur tek dera mos më rri
Do vij së shpejti dita nënë
Të kthehem, e të ç’ mallemi unë e ti !
E dashur nënë ! – E pa udhë jeta në Dhe të huaj
Dhe bulevardet duken, si të ngushta shtigje
Llampadarët nuk e përzënë errësirën
Vetëm hëna kur lëshon, ndonjë rreze drite !
Vetmuar ecin njerëzia rrugëve nënë
Dhe unë eci kuturu e fillikat
Nganjëherë dhe vetveten nuk e gjej nënë
Sikur sëmundja kur të dergj, e të vë në shtrat !
Kot se ka bekuar Zoti tokën Mëmë
Malli të tretë si qiriun kur fryn era
Balta më ëmbël se mjalta, thotë Çajupi i madh
Atje dhe dimri ngroh, më shumë se këtu pranvera !
Së shpejti do të vij, e të ç’ mallemi nënë
Ti tek dera mos më rri e zgjuar
Kur të vij e të trokas portën, ti hape nënë
Gjurmën e kollën time, ti nuk e ke harruar !
Andaj ti mos u mërzit nëna ime
Shpejt do të kthehem në tokë të bekuar
Kur të trokas në portë, ti hape nënë
Unë jam ! – Puthmë e zbraz lotin e përmalluar !
………………………………………………………………..
VJESHTË E PËRLOTUR..!
( 1 )
Ikën….ikën gjethet,
Drurët mbeten fillikat
Në gji, të përlotur e morën vjeshtën
Rrallë tek – tuk mbetet ndonjë trumcak !
Së bashku me vjeshtën ikin zogjtë
Dhe bylbylët largojnë
As dhe një këngë rrugës nuk belbëzojnë
Të përlotur, nisen dhe pëllumbë lajmëtarë
Kancelarive të evropës duan t’u thonë
Matanë, asgjë nuk po shkon mbarë !
Duan t’u thonë, as qyqe nuk vijnë mot
Andej si krokodilë, derdhen vetëm lot..lot..lot..!
Mot nuk vijnë, as thëllënza e skifterë
Andej lëshohet vetëm vrerë..vrerë..vrerë..!
Zotërinj Kancelorë..!
Andej po shuhen të bekuar Dhjetorë !
Dhe malet janë zbardhur nga thinjat
Pa mbartur mbi supe, as dhe një pëlhurë dëborë !
Zotërinj Perëndimorë !
Andej çdo gjë noton “Offshore”!
Andej Profesorët quhen shpellarë
Intelektualët tiketohen të marrë !
Andej ka humbur nder e nur
Matanë dhe pula hanë gurë !
Andej po ikin, siç ikin bulevardeve kalimtarë..!
Çdo gjë e shkretë, rrugë e humbur e shpresë e vrarë !
Zotërinj Perendimorë !
Andej duhet vënë dorë…!
Duhet vënë dorë, nga i ftohti acar
Që mbjellë e Dhjetorit të nëntëdhjetë, të vejë disi mbarë !
………………………………………………………………………………….
AH…! FUQI TË KISHA !
Shpesh herë dëgjojmë
Dhe lexojmë…
Politikanë…
Që hiqen si historianë
Por që s’ njohin histori
Që mendojnë e shkruajnë
Flasin e çirren
As për realitet
As për vërtetësi !
– Për një motiv kanë luftuar
Që nga Skënderbeu
Hasan Prishtina e Bajram Curri
Isa Boletini e Ismail Qemali
Deri tek legjenda e Kosovës
Komandant Adem Jashari
Që ky truall të jetë
Jo i nëpërkëmbur
Por me dinjitet shqiptari !
– Dora i’ u thaftë !
Truri i’ u shteroftë !
Atij që shkruan
Dhe flet për ndasi
Që ditë e natë mendon
Të shkatërrojë
Të mezirriturën demokraci !
– Na lini të qetë
Mos na hasmëroni
Këtë të vetëm vëllazërim
Mos na e minoni !
-Prej shekujsh e kemi patur
Këtë të çmuar pasuri
Që shumë kombe të tjerë
Na e kanë zili !
– Ah…! – Fuqi të kisha !
Me forcë t’ i dëboja
Këta të famshëm muskuljerë
Që ne të jetojmë kryelartë
Si motra e vëllezër mes Europës
Me dinjitet
E jo si të mjerë !
