Nate kujtimesh …
*
Leri atje , ne folene e vjeter ,
gjithe fjalet e tua te cmendura
bashke me puthjet e embla !
Sa te cele Agimi ,
te vije
e ti mbledh te fresketa .
Rruges te shoh , vec gjurmet e tua ,
lagur nga vesa …
*
Aty , e gjeta ndezur ,
zjarrin e puthjeve te cmendura
mes deshirash t´cfrenuara
derdheshin si melodi ne kenge – ra .
– Buleza te lagshta me ngjethnin trupin
si copra thengjijsh shkisnin shpirtit …
*
Oh … sa kohe ka kaluar ,
tek une , asgje s,ka ndryshuar .
Mengjeseve zgjohem ,
prej buzeqeshjeve t´tua .
Jane ato , buzeqeshje ,
frymezimi i vetem , qe shkruaj …
*
… Dhe nata vazhdon te ruaj sekretet tona …
*
Yll i dashurise …..
*
Aty mes shushurimes se detit , shtrire ,
mes perjetimesh t´ethme perveluse ,
nen vezullimin e asaj hene hire plote
kerkonim yllin tone te dashurise …
*
Sa here per ty , kam malle
e perqafuar veten ndjeje ,
dale te shoh , me t´madhin yll ,
qe , ndryshe nga t´tjeret ndrine…
*
Se di , a e mban mend ?
… keshtu me the , atehere
edhe po te ndodhemi larg ,
mallin , ta nxjerrim te ky yll …
*
U be kohe qe e kam gjetur yllin ,
Po ty , akoma s´te kam pare .
Pres t´me dergosh nje shenje
A … nje te thjeshte sinjal …
*
Se di ne se e sheh dhe ti ate yll ?
Si tani me kujtohet , jotja ishte idea .
Sa here shoh yllin tone t´lumturise ,
e gjalle me vjen dashuria …..
*
E drejta …
*
Me te drejte , fola njehere ,
gropen vetes i kam bere ,
prandaj miq , me te drejt ,
s´ja dilet dote ne kete jete …
*
Ishte e drejte fjala ime ,
zuri vend , genjeshtra trime .
E perkrahen nga belaja ,
se per pak u be hataja …
*
Duhet pak dipllomaci ,
qe t´hash buk ne shoqeri .
Per kete nuk kam frik shume ,
se jetoj me krenari ,
as njeriu si behem fli …
*
Me e paqte me duket sot ,
qe nje mik ta shtrengosh fort ,
t´mos hapesh si furtuna ,
ne do te shkoje mir puna …
*
Une per vete zvarr se coj ,
se me vete gjerat sqaroj
dhe ne fund , ve piken mbi i ,
e nis jeten pa hanxhi …
Fati …
*
Porsa syt hapim ne jete ,
hap pas hapi fati na ndjek .
Gje prej fatit ti mos prit ,
se kur vjen ,
ti , dot rrjellen nuk ja kthen …
*
Eh ce pash njerin e shkret ,
thurur jeten flete flete .
Ato t´parat verdheruar ,
ca te tjera zbardheruar ,
tek tuk ngjodha mbuluar
e te fundit cop e çik e perveluar …
*
Te te parat verdheruar ,
femijerine kane kaluar
ndaj qendrojne pa cenuar ,
Zoti madh i ka bekuar …
*
Ne te dytat zbardheruar ,
tek tuk ndonje ngjodh mbuluar ,
aty nis edhe jeta , ajo e verteta .
E si diagram zemre ,
her te fut ne rruge te thella
e here ne zikzake te lehta …
*
Fatit nuk i dihet kurre ,
rastesine e ka mbret ,
e me te godet ,
her per mir e her per keq ,
se eshte vazhde per cdo jete …
*
Gjithe nje jete , njeriu i shkret ,
pret mos fati i trokete ,
Per ca vjen si pa u ndjere ,
ca te tjere i le te mjere …
*
… Por aty eshte dhe rinia ,
aty qesh dhe dashuria ,
mbushur endrra e ngjyra plot
eshte me e bukura koh ne bote …
*
Me fatin perkrah eca ,
ditet kaluar mblidhja ,
sa me kishte buzeqeshur fati ,
… nje dite , doja te shihja …
miresite , numeroheshin me gishta …
*
Por , dal nga dal vjen pleqeria ,
bashke me te te le fuqia ,
vazhdon uf e buf ,
si melodi dhimbja .
Kercasin kockat si gjethe thate ,
behesh i merzitshem dhe per evlat .
… Por kur arrin ne pleqeri ,
pyet veten : c´pe ne jete o njeri ???
*
Per sa kohe qeshim ne jete ,
Fati na ka perkedhelur vertete …..
*
