Përmallim

O sa kam mall !
Për shkollën time
Shokët e shoqet
Nxënësit e mi.
Të shtunën
me ,datën 13.11.2021
Në fb e shikova një fotografi
Të mësimdhënësve
Të Gjimnazit ,,Jeta e re” në Therandë.
Në ekskursion kishin shkuar
Te Nëna Shqipëri
Desh i shqeva sytë
nuk i gjeja shokët e mi.
Ata si unë ishin pensionuar
Për në ekskursion
Nuk ishim
Ftuar…..!
Në moment i përmalluar
Profesorëve të rinjë
Me vete u thash:
Mos pështyni në pusin e vjetër!
Aty ,ku ujë keni pirë.
Më rroku ,mërzia, për shkollën
shokët e shoqet ,nxënësit e mi
Me pleqërinë u zura
Ku mi trete shokët e mi ?
Në ëndërr çdo natë kolegët i kërkoj
Më bëhet, sikur zërin ua dëgjoj
Hapi sytë e zgjati dorēn tu flas ,por kot
Atëherë thërras, sa mundem ,emrat e tyre
Një nga një.
Mallëngjimmi më mbytë,kur
Gjumi më del.

……………………………………………….

Kam festë

“”””””””””””””””””””””””””

Kam festë,kur populli im përparon

Kur rinia e lumtur jeton

Atëherë ,kur atdheu im lulëzon

Kur populli im në liri feston.

Festën kush ma lëndon

Njeriu i pandërgjegjshëm

Ai i cili padrejtësisht njerëzit i paragjykon

Dhe ai që konsideron veten i paprekshëm.

Festoj ,kur populli ka ujë e dritë

Atëherë,kur punon në arë e fabrikë

Pa u lodhur e pa u mërzitë

Edhe atëherë ,kur jetojmë pa frikë.

Kush ma prishë zemrën

Në këtë moshë të shtyrë

Ai që lëndon femrën

Njeriu i dobët e i pa fytyrë.

Shpirti më gëzohet

Kur shoh mrekulli mbi këtë dhe

Për ty entuziazmohem

IMI Atdhe !

………………………………………………..

MËNGJES VJESHTE

Sipër bjeshkëve lind dielli i kuqërremtë

Ai derdhi dritën në gjithësi

Rrezja u hap në kaltësi

Mbi qilimin shumëngjyrësh në natyrë.

Vështrimin hodha në hapësirën qiellore

Ca shtëllunga resh notonin qiellit

Dielli në mes resh në fshehtësi vezullonte

Si loti në sy ,një shpresë për ditë të mirë

Në qetësi lehtas era shkund fletët

Ngjyros çarqafin me ngjyra për mrekulli

Çdo fletë është një lule e bukur

Mendja mē thotë: stitinë tjetër ka mbërri.

U zgjua fshati dhe qyteti i zymtë

Era e shiu prishin qetësinē

Ty stinë e artë të duam pafund

Tërë sekretet mbulon,kur fletët shkund

Fletët e drunjëve kanë shumë ngjyra

Pamjen të cilën e ka vjeshta

Nuk e kam parë te stinët tjera

Me njē fytyrë tejet të mirë.

………………………………………………………….

Nepërka e zezë në ëndërr

====================

Nepërka e zezë , si korbi

Udhëton mendueshëm natën

Ku me u ndalë ?

Ku me ba konakun?

Terri nuk e ndalonte

Nga aksioni nepërkën

Zezona e tmerrshme

Ishte mbjellur në tokat tona.

Një derë troket në orë të vona,

Kur pushon çdo gjë

Heshtjen e thyen zezona

Një hije e zezë ,hyn e del oborreve.

Nepërka e zezë rindez alarmin

Mbi oxhakun oxhakzade

Në Golgotë

Prehen burrat atdhetar.

Dimër i egër , shumë i egër

Gjaku shkrinë akullin

Gjëma prish qetësinë

Zezona e tmerrshme qon krye.

Mbi trupa oxhakzade rrjedh gjaku .

Gjykim absurd !

Zezona e skuqi borën e bardhë

Me ngjyrën e kuqe…

Mote tepër të liga

Atëbotë…..

Shprishje e rrënjëve autoktone

Kah sytë edhe këmbët…………………

…………………………………………………….