PUTHJA
Një puthje peng më ka mbetur
Është arratisur diku tej universit,
Kërkon një shteg të ri.
Mëkatare,
A luhet me dashuri!
Dhe mos më duaj,
Por s’ma ndalon dot
Që çdo mëngjes,
Pak nga pak
Të vdes
.
Edhe unë peng e kam
Atë puthje,
Të të ndjeja thellë nën lëkurë
A ka më dëlirësi dashuri e pastërti se puthja e pengut,
Sa herë festojmë ditëlindje freskinë e ëmbëlsinë e puthjes së pengut duam të ndjejmë,
ajo është vetë dashuri.
