Dallgë shpirti ngre veriu ,
shkuma del bregut, përballë,
sa më ngjan me sy njeriu…!
Teksa ndrydh vetvetes mall.
Mbyllur qepallat, qerpikë,
mijëra ëndrra ,nxjerrë në rërë
Loti i syrit nostalgjik,
mund të mbysë një det të tërë.
Dallgë e detit vetvetiu,
nuk është ngritur asnjëherë,
O arsyeja lot si shiu …
O ka fryrë mallin një erë…
Dallgë shpirti ngre veriu…
Sa ngjan si sy me qepallë …!
deti detin e përpiu…!
Përplasur në bregun mall.
