U prenë andrrat e bardha
U dridhën pejzat e shpirtit
Ohhh c’dhimbje
Drithëroi shpirt e zemër
Fluturoi n’qiellin e parajsës
Një lule e hijshme
Plot me ernat e kandshme t’moshës
U prenë andrrat
Në mes u ndanë
Aty në hekurat e makinës
Që shpejtësisë sketerrë n’errësinën e kobshme
Aty ranë
Paqtuar aty në shtëllungat e reve gri
Qielli loton
Shpirti n’dhimbje harrohet
Piklat e shiut trokasin
N’shpirtrat e njerëzve që vajtojnë
Fjalt e shpirtit fluturojnë
Mbarsur me dhimbje
Lot e vaj
Lulja e njomë në kopsht e rritun
Sot jasemin I bardhë
Ul kryt ka
Fletë e ndritun n’kunorë
Të vumë te kryt e bukur
Që hesht ka përjetë
Andrrat e bardha u fshinë përjetë
Buza më një fjalë se flet
Sytë kan humb
N’shkelqimin e qiellës
Që vret
Jargavani jermon
Shpirtrat I tkurr
E mbledh tan vrerin e helmin
Duart e nanës shtrirë
N’lutje kan mbetë
Bir I nanës
Dhimbja po më vret
Gropuar syte
N’helm e n’vaj
Bir I nanes
Skam ma as lot të qaj
Me krahë pëllumbi
Bir more lartësitë
Npër qiell ecën a fluturon
Dhimbja vret shpirti plagon
Bir nana kurre stë harron
…………………………………..
Njeri !
Mire po të njoh,njerí
Pse s’bzan sot
Apo ngrohtë dikush tjetër
T’mshtolli me herezi
A ta ngushtoi shpirtin
Ç’djallēzi!
N’heshti rri, numron fitoret
Servilizmi si rrobë ti ngjeshi
N’trupin tan sa bukur t’veshi
Pré e vesit mëkuar
O njeri!
Nanurisesh npër andrra
me mbret
Që t’ban me kujtu
Kush je
Ndoshta djallëzia vete
Ai shikim djallzuer
N’bisht t’synit vret
Përmbys botërat e shpirtit
Përmbys npër at’det
Më dhimsesh njeri
N’bebza t’synit ta njoh brengën
Kallur e djegur
Plagum nga vetë ti
Shpirti t’vun pa ra kurrë n’qetësi
Npër ditë të randa
Ndër retë t’ ranume prej dertit
T’gjykoj njeri
Npër dallgt e rrëmetet
Kush je e di
Se vlera e jote
cka mbart ti
Endur në at ‘shpirt vrer të zi
Engledisur rrugëve pa qetësim
N’shamijëzat e shpresës
N’detin me dallgë
Sdi a do prehesh naj herë sadopak
N’paqtim,pa gjet pak shpëtim??
……………………………..
.
