EDHE KUR TE MOS JEM
Edhe kur të mos jem
do te bëhem gjethja e fundit e vjeshtës se vonuar,
qe shpirt jep ne degëz,
e venitur si ngjyra e vetmisë
Do te bie supeve ne park
ku boshësia e vendit tim te vret
.
Le të më mbajne supeve milingonat si arkèmort
e të mē varrosin pa epitaf
Do te bëhem re e hirtë,
e mbarsur me pasionin e dashurisë.
Do të zbrazem flokëve ,
të më ndiesh si drithërimë
Në lotin e fundit do ta tres dhimbjen…
le të arratiset ne cepin e buzës tënde…
Prej vitesh oazi im
Ku rrita lule dashurie.
