“ Ashpërsi e jetës “
Lules iu vyshkën gjethet
Në çdo stinë vjeshte zhvesh petkun e saj .
E harroi ajo veten u marros mbas kohës,
Deshi apo s’deshi u bë viktimë e saj
.
I mohoi të drejtat për të qënë e lumtur ,
I devijoi të gjitha trendet ,duke djegur shpresat e viteve .
Koha fluturoi si retë nëpër qiell..
,
Lulja perlë me një erëz të veçantē ,
është gati në të perënduar !
