I shmanga do momente pikëllimi
Ndër tinguj këngësh gëzimi e hidhërimi
Ndër lotë zemre që vet rridhnin
Ndër lutje shpirti që ndezur rrinin
Si zog i plagos e kalova pragun e trishtimit
Mësova të dashuroj me sinqeritet pa frikë
Lirshem ta lë nëse do dhe dashnija të ikë
Ndava me kujdes dëshirat nga kënaqësitë
Siç pret bukën e mprefta thikë
Mësova të fal të tjerët dhe veten përditë
Afrova shpresën me të binda shpirtin
Se këto momente shpejt do të ikin
Afrova bindjen largova frikën
Ndër ndjesi keq dhe mirë u tret mendimi
Kështu i kalova do ditë trishtimi
Në diell i ngroha ca copa zemrash, ngrirë
Mes frikash zgjova ëndrrën e mirë
Mes heshtjes si femija bëlbëzova ca fjalë
Ju luta vetes hapin mos me e ndalë
Ju luta energjive të vetme mos me m’lanë!
Kur m’duhet të shmang frikën, apo ndonjë djallë
