Atë Naté.
Uné ika larg nga vendi im,
një ditë me shi dhe shtrëngatë,
ku gjoksi i sajë si diell i ngrohtë,
me ndriçoi udhët néper nate.
Ikëm bashkë me dalléndyshet,
dhe mjegulla fushat i mbuloi,
vjeshta ngjyrat i derdhi ndryshe,
dhe era zé e fishkulloi.
Në traget, rri i menduar,
orë e vonë e rrugë të gjata,
ish herë paré ,në tokë të huaj,
sa një shekull, mu duk nata.
Së bashku ikëm ,nëpër natë,
Ishim lodhur e ishim zbehur,
ca djem të rinj me flokë të gjaté,
nëpër lokale ishin dehur.
Do shkojmë dhe ne të rrimë dikund,
të kalojmë natën të dremitur,
ish nate e ftohtë , nuk kish fund,
në një sallë trenash ,duke pritur.
Ikëm larg e dot nuk kthehemi,
e di se rruga ish e gjatë,
i pa harruar ky udhëtim do mbetet,
dhe ikja jonë ,nëpër mesnatë.
Trenat ndaleshin një nga një,
dhe njerzit uleshin të nxituar,
fytyrë e sajë e sytë e zinjë,
me yje e héné i kam ngjasuar.
