S’më tremb vdekja ….
S’më tremb vdekja ,
as vetmia ….
Më dhimbset jeta dhe fëmija ..
S’më tremb vdekja ,
as loti xanxar …
Më prekin gonxhet e paçelura …
Të pranverës së bardhë .
Vështroj e heshtur gotën në dorë ,
mendoj për jetën rinore ,
Vallë , ajo ku saldohet ?!
Ku , po shkon?!
Se di …!
S’më tremb vdekja, jo aspak !
Më trembin ,padrejtësitë…,
e njerëzve të pafaj …
