Kujtimet e arta
Eh, ma kishte ënda të ndizja një cigare.
Të humbisja mes shtëllungës së tymit nikotinë.
Se retë e moshës seç tregohen xanxare.
S’t’i fsheh ndryshimet kur vickla psherëtin.
Se këto huqet në trup përdridhen si gërnjare.
Vërdallosen në akrepin e ditës e duan kujdes.
Ah, moj rini, kur këndoje dikur si lozonjare
Unë vrapoja shtegut të jetës çdo mëngjes.
Natyrisht s’të harroj se as zemër nuk kisha
Sa herë të kam përfytyruar ditë e natë.
Si sonambule dramash, e tëra me ty dridhesha.
Edhe pse më vjen sot këtu si imagjinatë.
Vjen e ikën pa fjalë e heshtur në mallëngjim.
Dhe unë mbeta kureshtare në rrëfimin tënd.
Nostalgjinë e viteve më dhe si përqafim.
Në simetrinë e kohës kujtimet m’i sjell ndër mënd.
Ti flisje për rrugët që përshkoja dikur në qytet.
Për vatrën e shtëpisë oh, sa më ka tretur malli.
Kur llozi i derës më ka harruar gungat në siklet.
Edhe kur pengjet përflasin me brengë halli.
E këtë brengë dua ta stolis me kordele feste e gosti.
Të shtroj tryezën, të hap kanat më kanat në vatra
Në verandë të më mblidhen miq për dolli.
Të gumëzhijë vallja e gërneta derisa të agojë nata.
Të zbukuroj sofrën me gatimet myzeqarçe.
Gjel deti, turshi dhe byrekun me gjizë.
Të mbush gotat me raki dhe verë lushnjarçe.
Të servir fruta, bakllava dhe tavë bibë me oriz.
Ah, vatër e ngrohtë sa kam për të treguar!
Buka e emigrimit është si loti i ngratë.
Në perimetrin ekstazë sa shumë më ke munguar.
Pa ty në vetmi përngjaj si pemë e thatë.
Eh, ndaj thashë për momentin të ndez një cigare.
Se vitet ikin e kujtimet nuk njohin stinë.
Oh, sa adhuron zemra në dëshirën kanakare.
Urime dhe gëzime larmon për dashurinë.
Valsi i jetës
Nuk ka rëndësi çfarë moshe je
Bukurinë e stinës relakson në shpirt
Ti ke aromën e rrallë të një luleje
Që çel gonxhet e freskëta çdo vit.
Gjithë kohën të thërras lule- mimozë
Për ty dhe yjet vezullojnë në qiell
Si një lulishte me trëndafila rozë
Më duket jeta kur shkëlqen si diell.
Mos u vyshk asnjëherë,kështu të them
Përqafoje jetën,moj shtatbegonjë
Kur buzëqesh TI s’ka enigmë e dilemë
Në më ngjan si flutur apo si xixëllonjë.
Të gjitha ngjyrat vallëzojnë rreth teje
Shih,si vijnë të puthin lehtë në harmoni
Metaforën e lumturisë kërko e gjeje
Tek refreni i këngës thurur me simfoni.
.Harta e moshës
Nuk shqetësohem kur shoh hartën e trupit
As kur rrudhat shtohen e mblidhen mbi ballë
As kur më zvogëlohet bebja e syrit
Në aortën e zemrës ngjaj si rubini i rrallë.
Nuk më trembin ndryshimet e moshës
Edhe kur veset heshtin e flasin përçart
Dehem në natyrën e flladit joshës
E krenohem sikur shëtis në Hënën e artë.
Zhytem në detin e vakët të ndjenjës
Shijoj të tëra ngjyrat që i kam për fat
S’më duhet dieta në deformimin e linjës
Të jesh nëne është si guri i shahut në mat.
Jam piktore e jetës që më përket
Si një lule jasemini çelur në saksi.
Kur përreth të gëzuar më mblidhen djemtë
Unë kthehem perëndeshë në fronin mirësi.
E vendos të bëhem një çast skluptore
Të dukem si lisi i gjatë, e jo si dru në kërrusje
Të zbukuroj thinjat si kaçurrelat në floktore
Mbi to të vë një karficë prej copëza bambuje.
Në duart e mbushur me kallo si nikoqire
Do rrjeshtoj vitet t’i shoh zinxhir si bizhu
Të kem ç’tu tregoj mbesës dhe nipërve
Atë që jeta më mësoj të flas në gjuhë.
Nuk humbas kurrë në hartën e trupit
Në çdo kohë aty do shijoj ëmbëlsisht kafenë
Më tërheq, edhe kur s’ka shijen e mjaltit
Çdo mëngjes i them, hë, si ma ke ngenë?!
Do ulem si konteshë në pendën e fazanit
Të ndiej bukurinë e ashtit të dashuruar.
Paçka se rrudhat më duken si gjethja e manit.
Do t’i buzëqesh çapkënçe duke e përqafuar.
