.Sapo u kthye nga qyteti ku kishte kaluar rinine e tij. Erdhi teper i trishtuar. Solli me vete ate kujtim aq te bukur dikur dhe aq te trishtuar sot, per fatin e saj te hidhur…..
Filloi kjo histori ate dite nentori, saktesisht e merkure 23 nentor 1977. Festa e Rinise. Nga Komiteti i Rinise te Uzines u formua nje ekip i vogel dhe u mendua te organizojne nje eksursion ne Dajt.
Koha e ftohte. U ngjiten rruges per ne Dajt. Duke ecur ne nje moment Ajo ishte prapa tij dhe per ta ndihmuar i zgjati doren e vet. E terhoqi fort dhe papritur perfundoi ne krahet e tij.
Ndjeu ngrohtesine e trupit te saj, aromen e fresket te nje vajze ne lulezim. Ne moment ne vesh i tha me ze te ulet: “Te dua” dhe e puthi befas ne faqen e skuqur nga te ftohtet dhe qe u skuq edhe me shume nga ajo fjale magjike.
Ne moment i erdhen fjalet nga tregimi i Cehov “Nje shaka”, kur djaloshi ne dimer kur rreshqisin me ski kalonte prane Nadjezhkes dhe i peshperiste “Te dua” era ja percillte Nadjezhkes qe kurre nuk e mori vesh kush i therriste “Te dua” djaloshi apo era…..
Kaq tha dhe ne mbremje te organizuar me kete rast kercyen edhe dy here. Por asgje me shume.
Ajo ishte e veshur me pardesy ngjyre kafe teritali, pantallona ngjyre kafe te erret dhe nje bluze e zeze prej leshi…..
Para tre javesh kishte shkuar perseri ne ate qytet ku kishte kujtime te shumta rinore. Ne autobuzin e linjes, rruges merr nje miken e tij zyshe dhe i permendi “shakane” e bere ate mbremje te merkure te ftohte te 23 nentorit 1977.
Ne qytet kishte vajtur per nje ceremoni mortore. Kur po kalonte rrugicave te varrezave per tu afruar vendit te percjellejs ne banesen fundit te te ndjerit,
Befas ngriu, nuk po u besonte syve. I ferkoi dhe perseri i ferkoi.
Nje pllake e re varri, me foton e asaj, ishte aty buze rruges.
Kishte ndruar jete me shkurt 2021.
Cudi sapo e kishte kujtuar dhe sot pas 44 vjeteve “takohet ” me pllaken e saj te ftohet.
U terhoq pa e vene re te tjeret u perkul dhe e puthi ne fotografine e saj. Po ata sy qe e kishin ndjekur nder vite. I lemoi faqet rinore dhe nje pike loti malli rreshqiti ne fotografine e Saj.
U terhoq ne heshtje dhe i premtoi se do ti shkonte per vizite perseri ne datelindjen e saj, duke i cuar edhe karafilin e kuq.
E cuditshme jeta…
Dhe ja sot ne datelindjen e saj me 13 shtator nxitoi perseri ne qytetin e tij dhe vendosi karafilin e kuq ne varrin e fresket të Asaj..
Qendroi gjate dhe ne memorje ju rikthye tere miqesia me te ate vit te shkruter, ku punuan bashke ne nje uzine se pastaj pasi mbrojti diplomen u emerua ne nje uzine tjeter larg shume nga uzina e pare…
……Nuk e kishte ndeshur kurre me pare. Secili kishte marre destinacionin e tij ne jete dhe ja tani aty ne perjetesine e saj mund te vinte ta takonte sa here te kishte mundesi te kthehej ne qytetin e tij te dashur….
