Një shekull n´kalim, rrëshqiti,
njëqindvjetëshit i shkoi tërthorë,
dha dhe dritë që shekullin ndriti,
Botës t´plagosur iu zgjat një dorë!
Pagëzimin ia bëri Moti …
n´pagëzim nuk pat shumë fjalë,
Bi të Arbërit e pagëzoi Zoti,
Nânë të Globit, botës i falë!
Ndrrohen shekujt në tejkalim,
ndrrohen breza dhe gjenerata,
Globit t´moçëm në evoluim
nga Ajo i mbet urata!
Dorë e saj e shtrieme mbeti,
nëpër mote, dekada e shekuj,
as Amshimi të gjalltë s´ia treti,
kjo Shëntore mbëlton dishepuj!
Dhe … jehon sot “Ave Maria”,
siç jehoi me breza dhe breza,
e nesër për ty oj Lum Shqypnia,
pse jo … “Ave Shën Nânë Tereza”?!
