Me erë e shi ka trokitur dimri,
Mallin tim tashmë sapo e ka shuar,
Fort buzëqesh e vallëzon shpirti,
Kur shoh këtë dhjetor të zbukuruar.
Kur pritja më kish tharë e sfilitur,
Kur malli shpirtin ma kish thinjur,
Ti shkrive dimrin zemrës së zhuritur,
Me puthje në krahët e mi erdhe papritur!
Ti erdhe me aromën e trëndafilit,
Si hëna plot me yje në pranverë,
Brenda syve derdhur nurin blu t’qiellit
Me fytyrën e ëmbëltuar si përherë.
Se dashuria jonë është e thellë si oqean,
Pa kushte si është ku e pafund gjithësia,
Askush në këtë jetë nuk të do si një nënë,
Dhurata më e bukur është prore fëmija !
