Fjalët e ëmbëla sjellin mirësi
Lule shumëngjyrëshe nëpër agime
Fjalët e zemrës me rreze të arta
Janë oqean i pafund nuk janë rastësi .
Mirësia e njeriut është e lindur
nëpër deje gjaku e pastër si kristal
nëpër honeve të kohës nuk ndryshon
Si lumi që mledh degët udhës ngadalë .
Për të dhënë e për të marë mirësi
Si ujvarat që s’shterojnë asnjëherë
Nëpër udhët plot me hoje dashurie
Mirësia nëpër shpirtë le të rrjedhë .
Nëpër rrugët ku kalon e ku formohesh
Dhe ku degët e jetës të lëndohen
Kur në jetë ke mashtrime dhe zhgënjime
Njeriu i mirë kurrë nuk dorëzohet.
Si e humbëm mirësinë dashurinë
Dashurinë e harruam nëpër rrugë
bota
duket si përrallë në përrallë
Ngrohtësia nëpër mjergull pa lënë gjurmë .
Më thuaj mirësi që je thesar
Më thuaj ku veten do ta shohësh më tani
Diellin dhe hënën kush do ti zbresi nga lartë
Ta matësh kohën plot mirësi .
Si një gjëmim pa re zbrit nga lartë
Jemi lodhë tashë pa dashuri
Në heshtje eja mirësi në shpirtin e njeriut
Sa e zbrazët është jeta pa mirësi .
