Stina e pranverës troket me vonesë
Ngase dimri shkund krahët në muajin prill
Ndonjë syth tulipani tek-tuk buzëqeshë
Fluskat e borës lodhshëm bëjnë trill
Shiu vrullshëm derdh inatin mbi tokë
Njerëzit presin gjatë tek kafenetë
Mblidhen mbrëmjeve para kinemave tok
Si grumbuj delesh muzgjeve tek kopetë
Ikin retë pas shiut rrebesh
Shfaqet dielli me sytë ngazëllyes
Përkëdhelë natyrën me rrezën e brishtë
Sjell nostalgji e herë ngjall një shpresë
Në fundjave njerëzit turren drejt « Vieux-Port »
Stacionet gumëzhijnë sikur zgjua bletësh
Qyteti i stolisur me afishe dhe drita
Mbrëmja përqafohet nga tinguj këngësh
Netëve të vona gjëmojnë trotuaret
Nga nuanca gjuhësh dhe këpucë të sheshta
Si kor i përzier turistët hedhin marshet
Nga dritat artificiale nëtët janë të zjarrta
Vështroj blerimin si i rrëfehet gëzueshëm stinës
Petalet shumëngjyrëshe hapen gjithë lezet
Tulipanët me zgjojnë nostalgjinë e vendlindjes
Kthehem në shtëpi diku larg ëndrra më fle!
