Si mundem të harroj çastet, kur rrinim bashkë të dy?!
Në kujtime ti këmbëngul të më shfaqesh përsëri e përsëri.
Ishin kohëra, kur dashuria jonë ndizej zjarr
dhe shpirtrat tanë ndjenin, si kurrë më parë.
Dhe ne të dy një ditë do qajmë,
se fati nuk ishte i shkruar si në përrallë.
Dhe lotët kurrë nuk do thahen, më beso!
Do rrjedhin si burimi, që sy e buzë lagin të eturit nëpër kohë.
