Kaherë shqiptarët jetojnë te kullat,
Syrin n’fregji- qëndrojnë si burrat,
Me armë në dorë kundër armikut,
E bukë e zemër i shtrojnë mikut
.
Mbi çdo pullaz valon flamuri,
Kshtjella t’forta ndërtuar prej guri,
Lartë mbi to tymon oxhaku,
Gazmon jeta rritet konaku.
Shqipet s’i trembë krali as mbreti,
Janë të vendosura atje te shkrepi,
Fryjnë furtunat-vijnë dallgë deti,
Qëndrojnë t’forta s’i rrënon as termeti…
