Në ballkon ajo del si pa qëllim,
me sytë që më ndjekin fshehurazi,
e unë mbetem i lidhur në magjinë e tyre,
si peng i një premtimi të pashkruar.
Lëvizjet e saj – lojë e pafajshme,
por trupi flet më shumë se fjalët.
Era i ledhaton flokët,
e unë digjem nën hijen e saj.
Një buzëqeshje – thikë mbi durimin tim,
një shikim – zjarr që s’më lë të fle.
Në heshtje, ajo më sfidon,
e unë bie, rob i një loje të ëmbël.
Mbi muret tona ka vetëm gurë e suva,
por ndërmjet nesh ka një univers,
ku çdo syth i fshehur i dëshirës
gjen strehë në shikimin e saj vrasës.
