Vjen një çast që derdhen derdhen
Gjithë ato që ke mbledhur
Hija jote copëzuar
Veç për hatër të të tjerëve.
Je mbështjellë
si arrë pa bërë
Nëpër natë me agoni
Eci zbathur rrugë pa rrugë
Etjen shuaj kam uri.
Fluturoi si zog mbi qiell
Të mësohem të jetoj
Edhe kur jetoj pa jetë
Jetën dua ta gëzoi .
Në përballjen më të lartë
ofsham dhimbje dhe rënkime
Duke ecur tatëpjetën
Vallë mos
është kjo rruga ime.
Ishja shtrirë dhe i shikoja
Në sytë e tyre zhgënjime
Kurthi i tyre dështoi
Dita lëshon rrezatime .
