Wednesday, November 13, 2024
BallinaLajmeÇaste poetike me poetin Mentor Thaqi

Çaste poetike me poetin Mentor Thaqi

NJË HERË VDISET SI DUHET

Herën tjetër kur të vdesësh

nuk do t´jetë si heren e parë,

as e dhimbëshme, as e tmerrshme

Paj, një herë vdiset si duhet,

jo shpesh e keq

Pak kush do t´merret me ty,

as t´dëgjojnë n´vesh, as t´shohin me sy

Dikush do t´thotë se vetvdiq,

dikush tjetër, se e nguci mordjen,

dikush besa, që kot ishte n´mes t´gjallëve,

e dikush … sikur ti do t´ndjenë dhimbje,

jo për ty, por për veten e tij

Eh, më mirë vdis një herë me rend,

se përditë nga shumë e n´pa mend

Mjer si ai …

përditë copëza vdekjesh pas vdekjes,

as mordja s´i ka hije,

pas vdekjesh shëmtie

…………………………………………………………….

AH BRE TOKA JÈME

Si fort je lodhë o Atdhèu jèm,

ti gjysa e knèj Qafëmorinës i damë me teh dhimte

i bashkuem n´palcë shpirti

Veprime e mjerime t´paskan lodhë,

enigmë e enigmës … çka po ndodhë

t´paktën mëndja e mjegullueme po lypë pak njohuni

Je bâ si topi, merresh nëpërkâmbë

sa n´t´huejat, tash n´tonat … nesër n´t´kujat

Po kemi frikë me t´marrë n´dorë

tue mendue n´penallti ndëshkimi,

vetvetiu tue i dalë n´presë veti, tue lypë guxim ngjeti

Ec e hjekna tuten prej shpirti … ka bâ fole qyqje

ec e hjekna hilen prej zemre

ec … ec e kthena kah duhet e kah nuk druhet

oj rrâja e hijes tème

Ah bre Toka jème ku rashë n´hunë e n´buzë s´pari

e ku zemra më thotë me ra edhe s´mrámi

mènja kurrë marrë nuk ma ka se dalim kunra vetes,

se dalim anej kah vjen hasmi

diku n´shkallë gazi e marazi

… po qysh gjuen njeri kunra vetëkjenësie

sall me u dokë se kènka n´rreth miqësi

Po bre po … ku ndodhë o i dashtuni i shpirtit

me bâ diplomaci me veten

sa me u dokë se je i nig´jueshëm

bre, mësofshim prej miku e anmiku

…………………………………….

AH DJALOSH I SHTIGJEVE T´LUFTËS

(Luftëtarit të Lirisë Isuf D, Qetaj, postmortem)

Liria vuan,

kjanë, ofshanë, rënkon, lëngon …

kur i vdes luftëtari

Jemi formësuar bashkë, thot, Ai më rriti mua,

bashkë shtegtuam shtigjeve të ngushta,

bashkë pimë gurrave të gjakut

se plaga kërkonte flladitje

Etje të madhe pat Ai,

shkrumb të madh ndjeja unë për të,

veten nuk e kjava, isha në rrugëtim mbi supet e tij

Ofshamat e dhimbjeve nga plagët e majisuna

nuk ia ndjeu kush,

ia kish vnua dorën gojës së vetë,

majekrahçe mundohej të këndonte

I ri bre kjè, sa e pat ndalë lojen,

nuk më luhet më, tha

kemi derte tjera,

e vazhdoj me fëmijë e nipa

kur t´i vjen radha

kur t´i vjen dita

Sa e sa herë me sy e mati largësinë

prej aty ku kjë e deri atje në Atdhe,

vend për pëllëmbë nuk kish,

hapsinë e vogël “në mapa të vjetra”,

as tre gishtë vend në hartë nuk jânë,

për pakë orë kambtë atje t´çojnë

– Je shumë i ri, Lufta don burra,

shko e bëje shkollën,

ka ushtarë mjaft Vendi!

I mbetë hatri djaloshit,

nuk e kishte mësua tradita kështu,

e rëndë iu duk fjala,

i rëndë i erdh zâni

– Burrat nuk i bân mosha,

as madhësia e trupit e as ushtima e zânit,

unë e njoh veten më mirë se ju mua,

për luftë jam nisë këtij shtegu, s´ka pritë që më ndalë

dhe u nis kah bregu, pa bâ shumë fjalë

Ah, kujtesa bjen mallëngjim

o djalosh i shtigjeve të luftës,

Kosharen e ke krahëhapun, Ajo i don luftëtarët,

në Tokën e Premtueme, djalosh,

Ajo i pret çlirimtarët

e pavdekësia nuk njihka moshë

TË NGJASHME

Komento

Shkruani komentin
Shkruani emrin

TË FUNDIT