Shegë
Shikoj orën që s´më kalon
Edhe shiun që nuk pushon
Qiellin e nxirë që gjëmon
Dhe shpirtin tim që vonon…
Dil me vrap, le të gjëmoj
Është vjeshtë sa ka lezet
Mos prit fare që të pushoj
Sheqer s´je e nuk të tret…
Mos prit dimrin të bjerë borë
Vjen shumë heret në nëntor
Shko dhe zgjatja njërën dorë
Mos prit çast e mos prit orë…
Edhe pranvera kur të vijë
Çdo mëngjes qe të gëdhijë
Njëlloj dielli s´do të ndrijë
Era e fushës nuk do fryjë…
Mos e prit verën që të të djeg
Hija e saj s´do varet nën degë
Do mbetesh shtëmbë pa vegë
Në ëndërr do bërtasësh-Shegë…
………………………………………………………………….
Malet e shqiptarit
Jane te arta, jane si nenat
Ne to fluturojne shqiponjat
Te pa ndara varg si motrat
Brenda tyre jetojne zotrat…
Aty lindin me shume trimat
Aty bien heronjte e viktimat
Aty shkrepin zjarr vetetimat
Armiqve u mbyten ulerimat…
Kalate vertet na kane shembur
Kullat na kane djegur e bere hi
Po syri as qe na eshte trembur
Mali na eshte kthyer ne frengji…
Malet e shqiptarit termeti s’i shkund
Sharra e armikut nuk mind t’i lekund
Çdo dru nga i tyre nje djep e perkund
Betejat e filluara aty kan marre fund…
Te lartat male sjellin plote risi
Mbushur me rrenje thesaresh
Per miqte do te mbeten pasuri
Per armiqte monopate varresh…
…………………………………………..
Duhet te behet Shqiperia
E mbetur si mali i xhveshur ne trishtim
Truall e det kapur nga gjema e mallkuar
Moter e vella perçare, te mbetur viktime
Ndare, coptuar, larg tokes se premtuar…
Dushk per gogla le te na shkoj
Djalli nga te vdekurit le te çohet
Plaga e vjeter gjak le te na pikoj
Nena e grisur duhet te arrnohet…
E madhja bote sllave do hidherohet
Si mali nga zjarri le te shkrumbohet
Shqipetari me nje koke te bashkohet
Jetim tere jetes?, keshtu nuk jetohet…
Shiko se sa e vogel ne harte ke mbetur
Tallen e jargaviten me ty hienat e vjetra
Ne çdo sy te shqiptarit dukesh e tretur
Shqiperi, ne londer i ke traktate e letra…
Kush e thote se, nga frika te ka lene fuqia
Ç’na duhet e tjetersuar si perralle historia
Ke shqiponjen, simbol i saj eshte trimeria
Natyrale patjeter duhet te behet Shqiperia…
……………………………………………………………..
Kur nuk do jem
Në këtë botë me plotë risi
Rrënjët e mia aty do t´i kem
Edhe pasi trupi te jet tretur në tërësi…
Te jem kalbur si një lis i rrëzuar,
I shëmbur si një shtëpi e vjetër,
Si mur i pa meremetuar…
Kur nuk do jem
Do lë themelet ngritur në poezi
Që të ndërtohet një tjetër shtëpi…
Unë nuk do jem
Bari do ri, dielli do lind
Era përsëri do fry…
Do ket Nëntorë të kuq,
Nëntorë të zi
Qielli do nxi, do bjerë edhe shi
Do jem me ju në brigjet e detit
Edhe në të vjetrat kufi
Në fushë, në majat e maleve
Për ju do bëhem stuhi
Aty të më kërkoni, brënda në poezi…
Kur nuk do jem.
