Dhembja e poetit
Një vargmal dhembje
Nga zemra e poetit
Thurur në varg
Për mua, për ty,
Ejani të shihemi, më shpesh, sy më sy
Kot të mos mbesim, nga njëri-tjetri larg
Vie dita s’na lanë as gjith uji i detit
Po s’provuam ca,të ndryshojmë kët gjendje
Nga mali plot dhembje
Në shpirtin e poetit,
Nje shkëmb u shkëput
Mori përjetësinë,
Në gji i la përjetësisht zbraztësinë
Aq shpejt iku, sikur ca u ngut,
Me teftik u rrokullis drejt detit,
E shpirtit t’poetit i fali të madhen dhembje.
