KËNGA E ZHGËNJIMIT
Dola nga palca e dhembjes
Dola nga palca e vuajtjes
Shpërtheva në lot gëzimi
Shpërtheva në fjalë zemërimi
Këndova për të vdekurit
Sa herë mërzitem me të gjallët
I kujtoj edhe të zhdukurit
Që s’u pam me ta kurrë
U mbyta në heshtjen e përmotshme
U fundosa në vargjet poetike
Tani si të qaj për të gjallët
Apo të këndoj për të vdekurit
Si të dal andej murit të mallkimit
Sa e rënd është pesha e mashtrimit
Rrufetë e kohës më dogjën
Vetëtimat e zhgënjimit m’verbuan
Prandaj dal nga vetja
Prandaj çmendem nga tretja
Bëhem akull para diellit
Me këngën e zhgënjimit
………………………………………..
ZËRI I HESHTJES
Më rikthehet në veshin tim
Dhe diellin m’a zhbën
Trupi im nuk ka qetësi
Përderisa të m’i kthejn eshtrat në liri
Mē janë shumëzuar dhembjet si ditët
Mē janë shumëzuar ëndrrat dhe plagët
Në kërkim të tyre
Pastaj në ankth kam jetuar
Pa e ditur kur kemi m’u takuar
Me diellin në perëndim lindi
Fytyrat m’i përlindi
Mua më mbetën vetëm kujtimet
Në lotin e ngrirë
Shqipëria nuk më mbajti pranë
Por një ditë aty jam
Ata që kanë zë heshtje
Ata që e kanë vesh petkun e dheut
E kanë emrin tim
Këtu të përjetëshem atje në amshim.
………………………………………………
VDEKJA ËSHTË MË E BUKUR
Kur shpirti ka dhembje
Kur ndiesh i shtypur
Kur ke pëherë uri
Kur mbetesh vetmi
Kur ëndrrën e ke të sigurt
Kur udhës shkon për Shqipëri
Zogjtë kur këndojnë për bukuri
Kur vdes për liri
I ultë është ai njeri
Në zemër kur ka mëri
Frymon qenia ime përsëri
Sa herë na kërcnon djalli i zi
Atij që i çartet shëmtia
E çmend vetëm fantazia
E vret gjaku dhe
dëshmia
E vret guximi e dashuria
Jemi lodh me projektet e dështuara
Jemi lodh me fjalët e trilluara
Vdekja më e bukur është
Me urtësi t’a fitosh pavdeksin.
