Shihemi dhe s’ka me bote perreth.
Nje buzeqeshje e jona na rrezon perdhe.
Nuk flasim, s’kemi pse dhe si
se gjithcka qe duam e themi me shikim.
Ti je zjarr qe nuk digjet me flake,
por me pervelon kur me sheh.
Nje ndjenje qe s’ka emer por ka ze,
zerin tend qe hesht dhe me therret.
S’te prek, por ne endrra te mbaj doren.
Aty ku mendimet prekin pa frike.
S’te flas, por cdo here qe me shikon,
ndjej si me dridhet fjala qe s’e them dot.
Ne nje bote ku te gjithe bertasin per dashuri,
ne jemi dy shpirtra qe duhemi pa thene.
Dhe ndoshta kjo eshte me e vertete,
se cdo puthje epshem e dhene.
