Më duaj shpirt vetëm një trohë
mbas urretjes mos harxho kohë
ti ndritë borëbardhën si kristali
me bukurinë Llapi që ta fali
Gjoksin zjarr, gojë plot hijeshi
më ledhato më merr në gji
ditë e natë pran kroit rri
n‘grushta tua pak ujë të pi
nëpër dhe‘ shtri shpirtin tim
diell e hënë i zbres në tokë
i mbledh yjet lartë në qiell
të t‘i thurë kurorë në kokë.
