TË GJITHË KEMI LERË
Të gjithë kemi lerë
Të gjithë kemi vlerë
Të gjithë kemi te drejtë
Të gjithë s’jemi të njëjtë
Të gjithë duam barazinë
Të gjithë s’njohim drejtësinë
Të gjithë pëlqejmë vetvetën
Të gjithë s’pëlqejmë jetën
Të gjithë duam të jetojmë
Të gjithë s’dimë të vlerësojmë
Të gjithë kemi ëndrra
Të gjithë s’kemi ndjenja
Të gjithë kemi një jetë
Të gjithë s’bëjmë të njëjtë
Zoti krijoi njerëzinë
Dhe gjithë Universin
Veprat krijon njerëzia
Flasin,heshtin dhe kurrë s’vdesin.
……………………………………………………………………….
ME KËNGËN E DASHURISË
Dhimbjen e fsheh në strehën e shpirtit
Mallin e ruaj në melodinë e këngës
E etur si lulet për ujin
Për ty përmallohem
Plagën e ruaj në fshehtësi
Nga dashuria mos ta lëndoj
Dhe ti më vjen si melodi
Nga malli për ty dashurisë i këndoj
Tingujt e jetës si vapë e diellit
Herë më djegin herë më përvëlojnë
Në melodinë e dhimbjes së fshehur
Me këngën e dashurisë vallëzoj
…………………………………………………………………………………………
EJA EDHE TI
Eja të shëtisim ndër livadhe
Atje te parku me lule plot ngjyra
Atje larg në fusha e male
Ku çdo herë na qeshte fytyra
Eja ikim tek kroi tjetër
Atë kohë kur ishim te rinj
Ku shëtisnim me biçikletën e vjetër
E shpesh fshiheshim nepër ullinj
Eja të ikim diku në largësi
Të vrapojmë si dikur në rini
………………………………………………………………………………….
JETOJ ME SHPRESË
Jetoj me shpresë
Më percjellë gëzimi
Bashkë me dëshirën
Nga gjumi më zgjon agimi
Vazhdoj me dashurinë
Duke kërkuar mirësinë
Mendimi më ndjek pas
Bashkë me lumturinë
Këta janë shokët e jetës që më shoqërojnë
Për çdo vepër që bëj ata më vlerësojnë
Shpresa dhe dëshira janë shoqet e mia
Janë të vetmet shoqe
Që kuptojnë ndjenjat e mia
Drita dhe liria në shoqëri me diellin
Më dhurojnë energji bashkë me ylberin
Kjo është dashuria e një Universi
Në paqe me veten e lumtur me jetën
