HIJES SË SHPIRTIT
Mbrenda fjalës fshihej hija
e një loti të vakët si shiu i verës
dihetjeve tinguj melankolik
telave të ndryshkur
një zë kumbues
sikur guri kur bie në ujë
rrathëve të shkumbëzuar
një zë si i një dashurie të humbur
sa dukej që zhdukej
erë e mallit
sërish e kthente këndej
hijes së shpirtit
flaka sa fikej sërish ndizej
një gacë
si zjarri i pranverës
shkundte mallin
stinëve të ikura
siç i shkund era gjethet
ngjyrës së fjalëve
ua ruajta kodin
