SI krahëror i nënës që mbështetë
për ta falur zemrën në përqafim
dhe jetën e saj për udhë ta shtron
udhëtimit me ty bën durim.
Ah kjo dritë jete si puthje në ballë
nga buzët e babait që s’deshi gjë më mirë
të rritesh me urtësi dhe dashuri në zemër
mirësjelljen dhe nderin ta ndjesh detyrë.
Këto rreze të fuqishme që shfaqen ngadalë
si fjalët e shpirtit që ikën në thellësi
ëndërrat e fjetura ndër shekuj sot i zgjojnë
padija të hapërojë drejt për dituri.
Kjo heshtje që përkëdhelë me butësi
si furtunë e papritur që vapës i bie
lot qielli që e shuan zjarrin në sy
derisa re e shprishur të tirret në fije.
