Unë jam bërë hënë
Mungesës tënde të gjatë
Të të shoh çdo natë
Shkëlqimit të verdhë
Zbres ,ngadalë
Të të puth sytë
E përqafuar të të mbajë!
Shumë herë të kam shkru kujtimeve
Me një bojë që lëshon mallë
Humbi udhëve, mbet harrimeve
S’gjeti shteg kurrë ,me ardhë!
Pa ty e ndjej si po zhudukem
Po vdes pakë nga pakë
Mos u kthe prapë ,të lutem
Më lërë me mallin , u mësova gjatë!
