Se si më tingëllon sot,
Ky emër i lashtë sa jeta.
Më vjen ta shqipëroj,
Uuuuu- krahina!
Si t’ishte ajo e gjitha
Trojet e mija!
Apo toka e re, zbuluar
Siç thirri Vespuçi dikur
Kjo është Bota e Re
Më vonë e quajtur,
Amerika!
S’të dua për pasurinë,
Që mbart në shtatin tënd,
Ukrahinë!
Të dua dhe kam për t’dasht
Për shpirtin e mbijetesës,
Për rezistencën,
Për të drejtën,
Për padrejtësinë e botës,
Shkarkuar sot mbi ty,
Me frymë perandorësh,
E nerv gjakatarësh,
Që s’dinë të ngopur,
Ukrahinë!
Sa afër meje, je sot!
I ndjej klithmat e nënave.
Në zemër më trokasin fort,
Të qarat e fëmijëve…
Sot je dhimbja ime,
Ukrahinë!
Siç dhembin zemrat e fëmijëve,
Kur nanën të plagosor e shohin
N’shtratin e vdekjes,
T’shtrimë!
E ç’të bëj për ty sot?!
Krahina halleshumë,
Veçse të bërtas n’kup t’qiellit:
Në djall vafsh, Putin!
Në djall carët e carizmi
Perandorët e kohës,
Së perënduar…
Nē djall kjo botë e fjalëve,
Që s’flet as vepron,
Por arra thyen në gojë!
Mekanizma t’ndryshkun t’kohës
Që koha po u ikën!
Ukrahinë,
Dhimbja e botës sot,
Je dhe imja krahinë.
Se dhe unë,
Krejt si ti…
Padrejtësinë s’e pranoj
As gjuhën e t’fortit…
Dot s’e duroj!
Ukrahinë!
Poezi nga poeti Llesh Ndoj
